دعاهای کودکان بر پایه محتوا به بخش های زیر تقسیم می شوند:
الف) دعاهای دوستانه که درباره خانواده، خویشان، دوستان، دیگران، حتی حیوانات خانگی و... درخواست می شود.
ب) گونه شخصی که برای سپاسگزاری از خدا، اقرار به خطا، رفتار پسندیده تر، بخشش های مادی، خواسته های مربوط به مدرسه و کارهای شخصی انجام می شود.
ج) دعاهایی که در آنها پیشگیری از خطرهای فیزیکی دنیا و بهبود بیماری خود و دیگران درخواست می شود.
د) دعاهایی که در قالب محفوظاتی تکرار می شوند و دعاها و عبادت های واردشده در دین و نیز نیایش های مدرسه ای را در برمی گیرند.
هنگامی که کودکان به دعا و مناجات با خداوند سرگرم اند، برداشت هایی متناسب با دنیای شناختی خود دارند و درباره خدایی که با او حرف می زنند، برپایه سال های گوناگون متفاوت است.
آزمایش مفهوم نیایش در نظر کودک:
این پژوهشگران ، براساس نظریه پیاژه ، با 80 دختر و 80 پسر 5 تا 12 ساله درباره ی نیایش مصاحبه کردند. از آنها سوالهای باز پاسخ پرسیدند، مانند اینکه ((دعاچیست؟)) و ((دعاها کجا میروند؟))، و نیز به آنها کار تکمیل جمله دادند(مثلا《معمولا هنگامی دعا میکنند که...》) سه داور برحسب راهنمای نمره گذاری ای که مراتب متمایز و میزان عینی سازی_انتزاع را مشخص میکرد به طور مستقل پاسخ های کودکان را تحیل میکردند . نتایج نشان دهنده ی سه مرحله در رشد مفهوم نیایش بودند: