مکتب روسیه

روانشناسی دین استفاده از روشهای تحقیق روانشناختی و مدلهای تفسیری در سنتهای مختلف دینی ، اشکال معنویت و همچنین در افراد مذهبی و غیرمذهبی است.  این علم به دنبال توصیف دقیق جزئیات و ریشه های اعتقادات مذهبی و رفتار دینی و همچنین آداب و رسوم مرتبط با آنها است.  اگرچه روانشناسی دین به عنوان یک رشته مستقل در اواخر قرن نوزدهم پدیدار شد ، هر سه مشکل اصلی پیش از این برای قرن ها حل شده بود.بسیاری از مناطق دین در حال حاضر توسط روانشناسی کشف نشده باقی مانده است.  اگرچه دین و معنویت نقش زیادی در زندگی بسیاری از مردم دارد ، اما هنوز مشخص نیست که چرا در برخی موارد منجر به نتایج مثبت می شود ، و در برخی دیگر - به منفی.  این دلیل نیاز به بررسی چگونگی تأثیر و تأثیر دین و معنویت بر زندگی مردم است.  نتایج مثمر ثمر را می توان از طریق گفتگوی مداوم بین روانشناسی و الهیات بدست آورد. مکتب روسیه مکتب الهادی است. خدا ناباور است. در ارتباط با حاکمیت شوروی است. کشور شوروی با دیدگاه های کمونیستی اداره می شد. آزادی نداشتند ، جایی که آزاد محدود باشد تحرک کم می شود ، بنابراین روانشناسی دین در روسیه خیلی رشدی نکرد.

جرج ایوانوویچ گورجیف : فیلسوف روسی که فعالیت های او به رشد خود شخص ، رشد هوشیاری و زندگی روزمره او اختصاص داشت ،  و تعلیم آن در بین پیروانش "راه چهارم" نامیده شد. از نظر گورجیف ، انسان کامل نیست.  طبیعت آن را فقط در یک سطح خاص توسعه می دهد.

  پس او باید با تلاش خودش پیشرفت کند.  برای پیشرفت ، باید خود را بشناسید.  اما انسان خود را نمی شناسد و فقط از قسمت کمی از توانایی ها و قدرت های خود استفاده می کند.  با مشاهده خود ، فرد می تواند متوجه شود که چهار عملکرد مستقل در ذات او آشکار می شود: فکری (تفکر) ، احساسی (احساسات) ، حرکتی (حرکات) و غریزی (احساسات ، غرایز ، کار درونی بدن).  همچنین ، ممکن است فرد متوجه شود که از واقعیت به طرق مختلف آگاه است: خواب است ، سپس بیدار است.  با این حال ، حالت بیداری نیز یکنواخت نیست. گورجیف چهار حالت هوشیاری را از هم متمایز کرد:

"خواب" (یک رویای معمولی شبانه ، که در آن فرد فقط از رویاهای خود آگاه است)

 "خواب بیداری" (که در آن درک واقعیت با توهمات و رویاها مخلوط می شود ، و  فرد از عواقب گفتار و کردار خود آگاه نیست ، و نه خود)

"بیداری نسبی" (که در آن فرد از خود آگاه است ، اما از روابط عینی همه چیز با همه چیز آگاه نیست)

"بیداری کامل" (که در آن  فرد از خود و واقعیت پیرامون به طور عینی آگاه است). 

فردی که در حالت "خواب بیدار" است ، دستگاهی است که توسط تأثیرات خارجی کنترل می شود.  او نمی تواند کاری انجام دهد.  همه چیز برای او اتفاق می افتد.  برای "انجام" ، لازم است "بودن" باشد ، بیدار شود. گورجیف همچنین گفت که شخص دارای ذاتی (هر آنچه واقعی است که با آن متولد می شود) و شخصیتی دارد (هر آنچه مصنوعی است و با تقلید و تقلید به دست می آورد).  در فرآیند آموزش ، فرد عادت ها و سلیقه های مصنوعی و حتی غیرطبیعی زیادی پیدا می کند که "شخصیت کاذب" را در او شکل می دهد.  شخصیت کاذب رشد ذات را سرکوب می کند.  یک شخص ذات خود را نمی داند ، یعنی ترجیحات و سلیقه های طبیعی خود را.  او نمی داند واقعاً چه می خواهد.  باطل و حال در او آمیخته است. بنابراین ، یک شخص ، اول از همه ، نیاز دارد که حال را از باطل در خودش جدا کند.  باید از یک مبارزه داخلی بین "بله" و "نه" عبور کرد (تحول درد و رنج).  به بیدار شدن و خارج شدن از حالت بیداری کمک می کند.

یکی از اصلی ترین ابزارها در کار بر روی خود ، تقسیم توجه ، یادآوری از خود و تحول درد و رنج است.  یادآوری از خود ، امور ظریف درون ارگانیسم را جمع می کند و تبدیل رنج آنها را به یک بدن ظریف (یا روح) متبلور می کند.  گورجیف گفت که "همه روح دارند ، اما فقط کسانی که آن را از طریق کار آگاهانه و رنج های داوطلبانه به دست آورده اند ، روح دارند."

منبع: Website about the practice of Gurdjieff

تاریخ مراجعه: 9/8/1399